Przypuszcza się, że władający Mazowszem Władysław mógł wspierać spisek możnowładców, który doprowadził do wygnania z kraju jego starszego brata, Bolesława Śmiałego. Obejmując po nim rządy stanął przed poważnymi problemami jak konflikty z potężnymi sąsiadami czy pusty skarbiec. Przez wielu uważany za nieudolnego władcę o słabym charakterze, wykazał się w istocie zręcznością polityczną zapewniając bezpieczeństwo zewnętrzne kraju poprzez zawarcie małżeństw – najpierw z księżniczką czeską, potem z siostrą cesarza niemieckiego. Odmiennie niż brat przyjął postawę ugodową wobec cesarstwa i nie zabiegał o koronę. Cieniem na rządach Władysława kładła się jednak pozycja, jaką w państwie uzyskał palatyn Sieciech (był tak potężny, że bił nawet własną monetę, co było przywilejem władców!). Przyczyn tego faktu upatruje się czasem w chorobie i słabości fizycznej księcia. Wszechwładza wojewody budziła narastający sprzeciw możnowładców, którzy zaangażowali w sprawę synów książęcych. Doszło do wojny domowej i ostatecznie Władysław zmuszony został do oddalenia Sieciecha oraz podziału kraju między siebie i dwóch synów. Niedługo potem książę zmarł. Został pochowany w ulubionym Płocku, który za jego życia pełnił rolę stolicy. Jakkolwiek ocenimy rządy Władysława przyznać trzeba, że był on wielkim mecenasem kultury – fundował klasztory, kościoły i złote kodeksy (m.in. ewangeliarz płocki).